Daar ging mijn goed voornemen om mijn blog voldoende bij te werken en netjes af te sluiten. Intussen ben ik al meer dan 2 weken, bijna 3, weer in België en ben ik helemaal mee met het Belgische ritme (= somber, gehaast en zonder enige humor). En eigenlijk wil ik deze blog niet afronden met gevoelens van heimwee en melancholie, maar met een vrolijke terugblik. En toch is het sterker dan mezelf: ik mis Cairo.

Cairo, de stad met de 1000 minaretten, verstopt in kleine steegjes, om op een vrije namiddag in te verdwalen.

Cairo, de stad met de winkels die laat of nooit sloten.

Cairo, de stad met mysterieuze gebouwen van het oude Egypte op ‘n kleine metrorit-afstand.

De stad van de goedgeluimde mensen, ook al waren ze werkloos of kansarm, die je toch met hun grootste glimlach een ‘goeiemorgen’ wensten. En dat waren pas echte ‘goeiemorgens!’

De stad waar ik Arabisch helemaal leerde appreciëren en waar ik er zelfs van ging houden. (Oh wat ben ik blij als ik in de nieuwsberichten over Tunesië iemand Arabisch hoor spreken.)

De stad waar alles aan huis werd geleverd. Eerst de overvloed aan eten en nadien de medicatie tegen indigestie.

De stad met de goedkope avondmaaltijden van slechts 3 pond. Hmmm, koshary!

De stad (en het land) met de geschiedenis waar België enkel van kan dromen. (Eerste dynastie van het oude Egypte situeerde zich ergens rond 3000 v.C.)

De stad waar altijd wel iets te doen was, en soms zelfs te veel om uit te kiezen.

De stad waar mijn longen tegenwoordig een trauma aan hebben. Maar eveneens de stad die je beschermt tegen zonnebrand.

De stad waar ik mijn eerste elektriciteitsrekening zelf betaalde.

De stad waar het in december nog zo zonnig is, dat je haast vergeet dat het kerstmis is.

De stad waar ik mijn regenjas 1 dag op 4 maanden tijd uit mijn valies diende te halen.

De stad waar het, met het oog op de gebeurtenissen in Tunesië, ook wel eens zou kunnen gaan knetteren.

De stad van waaruit ik jullie op de radio zwoele groeten deed.

De stad waar sommige taferelen zo absurd zijn, dat zelfs Woestijnvis ze niet zou durven verzinnen.

Cairo, Moeder van de Wereld, Bruid van de Nijl,

Ik ga u missen!