Oei... Mijn laatste post is al bijna een maand geleden! Haram!

Het moment om een klein tussentijds postje te posten! Wat is er de voorbije weken allemaal gebeurd:

-Het is nog steeds afgrijselijk heet in Egypte. Vandaag 'maar' 30, eergisteren 38. De airco (bevat geheel toevallig dezelfde letters al Cairo) draait overuren.

-The Black Cloud heeft zich vertoond in onze stad. The Black Cloud? Kijk maar eens op deze website wat voor een monster dat is: http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/8324024.stm . Als ik terug ben in België ga ik een weekje wandelen in Normandië, het Zwarte Woud of de Waddeneilanden (maar dan moeten ze eerst Wilders buitenkicken, uiteraard.)

-Vincent en ik zijn gaan eten in een ronddraaiend restaurant! Lekker! En een magnifiek zicht over Cairo (hoewel er ook een Black Cloud over hing).

-We hebben de Citadel van Saladdin 'by night' bezocht tijdens een Jazz-concert. Heeft wel iets, een Ukraïnse Acapella groep die 'Kalinka' zingt in de Citadel van de grootste trots van de Islamwereld.

-We hebben de vrijdagspreek meegemaakt in de Al-Hussein moskee. Dit maal kregen we koekjes (de aalmoes: je moet de 'armen' steunen) en hebben we meegebeden tijdens het gebed. Het had wel iets. Alleen vielen er drie heel blanke meisjes op die elke handeling van het gebed enkele seconden later uitvoerden dan de rest van de vrouwen.

-We hebben een eerste expatfeestje meegemaakt. Lang leve de Belgische Ambassade en uw belastingsgeld! Jammere van de zaak is dat een gesluierde klasgenote wat moeite had om binnen te raken. Sommige bars en restaurtants willen een heel 'Westers' cliënteel en bannen zo de hoofddoek. Zeer ironisch. Die feestjes zijn überhaupt wat vreemd. Een bende lallende Belgen die bier drinken en personeel uitkafferen. Arabistiek hield de beleefde eer van ons vaderland hoog bij het Egyptische personeel (van een 'alsjeblieft' is nog nooit iemand doodgegaan).

-Het Caireense verkeer is nog steeds moordend. Eergisteren bijna een uur in de file gestaan. En het zotte is dan dat je superveel verkeerspolitie ziet, en dat de boel nog minder vooruit gaat. Hebben ze hier evaluatiegesprekken bij de Egyptische politie? Ook het eerste verkeersslachtoffer 'gezien'. Enfin, 'gezien'... Vincent zei net op tijd: niet kijken!

-Mijn eerste ziekenhuisbezoek. Een klasgenote bezweek onder de wereldberoemde 'Turista'. Het Egyptisch ziekenhuis valt wel mee, maar nu ook niet mijn favoriete plek op aarde!

-De KULeuven doet het weer! Blijkbaar hebben we toch een examen in januari! Verrassing!

-Ik heb Mexicaanse wraps, warm appelsap met kaneel en witte pistolets met Goudakaas ontdekt. DeWerf (favoriete café in Leuven) en de ontbijttafel op zondagmorgen lijken dat plots wat dichterbij. Volgende 'Feel Belgian'-missie: een scoutsgroep in de buurt opzoeken en tikkertje spelen met schattige kindjes. De missie naar varkensvlees verloopt wel moeilijker dan gedacht...

-Vincent ging als echte alfaman naar de voetbal. Als Europeaan mocht hij natuurlijk gratis binnen. Het moet de meest immorele gebeurtenis van zijn leven zijn geweest. Al-Ahly (de Caireense ploeg) speelde tegen Esperance Tunis. De gemoederen raakten verhit en de supporters begonnen te gooien met Bengaals vuur, stoelen en vijzen. Op uitzondering van het Bengaals vuur gooide de politie alles terug. Bij de terugmatch (in Tunis) begonnen de spelers zelf te vechten. Dit zagen we jammergenoeg enkel op de TV. Hooliganism is niet enkel een Europees verschijnsel.

-We beginnen ons echt al gesetteld te voelen. Deels door onze tijdelijke verblijfsvergunning. Deze verkrijgen was als rondwandelen in een boek van Kafka. De Mogamma'a is de naam van de bureaucratische hel in Cairo. Vincent moest tussen 100 andere buitenlanders roepen als zijn paspoort in de lucht werd gestoken (hetgeen wat moeilijk is als er een ellelange Scandinaaf voor je staat), ik ging mijn paspoort een dag later ophalen dan Vincent, wat leidde tot een enorme zoektocht naar de persoon die mijn paspoort misschien kon hebben. Ze waren het al kwijtgeraakt. Vies kijken en de weg versperren aan het loket loont. Naomi werd door een bende Soedanezen verwelkomd als de Messias toen ze het hare ging ophalen.

-De mensen in de buurt kennen ons al. Mensen in de buurt: mannen die de hele dag op de straat voor ons appartementsgebouw op een stoeltje zitten.

-Taxichauffeurs hebben ons nog amper kunnen bedriegen. We hebben de echte Cairo-truc ontdekt: uitstappen, geld (wat je zelf voldoende acht) door het raampje geven en wegstappen. It works!

Intussen zijn hier de examens bijna aangebroken. Hoog tijd om terug achter de boeken te kruipen. Na de examens gaan we een weekje naar Luxor, Aswan en de oases in West-Egypte. Twee weken later worden we weer getrakteerd op een weekje vakantie. Dan gaan we snorkelen in de Rode Zee en de berg beklimmen waar Mozes de stenen tafelen ontving. Genoeg stof voor nieuwe blogposts, dus!

Zoen uit Cairo,
Elisabeth